Διακινδύνευση, πεπρωμένο ή επιλογή μας
Ιωάννης Χ. Σαριδάκης, Χημικός Μηχανικός
Υπεύθυνος Τομέα Τυποποίησης του ΕΛΟΤ «Επιστήμες της Διοίκησης»
Η έννοια της ασφάλειας και της διακινδύνευσης (risk) γίνονται όλο και πιο σημαντικές στην εποχή μας που οι κίνδυνοι πληθαίνουν από αίτια φυσικά, τεχνολογικά ή κοινωνικο-εγκληματικά. Η ανασφάλεια του πολιτών, των καταναλωτών ή των εργαζομένων μεγαλώνει. Βομβαρδίζεται από ενημέρωση για ατυχήματα, κρίσεις και κινδύνους (hazards).
Οι (ιδιωτικές) επιχειρήσεις και οι (δημόσιοι) οργανισμοί καλούνται να διαθέτουν προϊόντα και υπηρεσίες αποδεκτής διακινδύνευσης και να λειτουργούν με ασφάλεια.
Οι πολίτες/καταναλωτές και γενικώς οι αποδέκτες των αποτελεσμάτων της λειτουργίας των επιχειρήσεων/οργανισμών αντιλαμβάνονται βασανιστικά ότι ασφάλεια δε σημαίνει εξάλειψη και απουσία κινδύνων.
Οι κίνδυνοι παραμένουν ανεξάρτητα από τις προσπάθειες μας. Το θέμα είναι να τους μειώσουμε όταν μπορούμε, να μειώσουμε την έκθεση σε αυτούς και να μετριάσουμε τις επιπτώσεις, τη βλάβη ή ζημία από την εμφάνιση των αρνητικών συμβάντων. Να πετύχουμε, δηλαδή την αποδεκτή διακινδύνευση σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς συντελεστές βαρύτητας αξιών, των αναγκών για τη βιώσιμη ανάπτυξη και ευημερία σήμερα και αύριο, την αξία της ανθρώπινης ζωής και το σημερινό γνωσιακό υπόβαθρο και το σύγχρονο επίπεδο τεχνολογίας, εμπειρίας και επιστήμης.
Στα Διεθνή πρότυπα διαχείρισης διακινδύνευσης (της σειράς ISO 31000) ο κίνδυνος, για τα συστήματα πρόληψης, ορίζεται ως ένα είδος αιτίου διακινδύνευσης/ «risk source». Η προσέγγιση αυτή φωτίζει καλύτερα την αιτιακή σχέση κινδύνου /«hazard» και διακινδύνευσης/«risk».
Το άρθρο περιλαμβάνει τους κύριους ορισμούς εννοιών για τη διαχείριση διακινδύνευσης από τους Οργανισμούς/επιχειρήσεις, γλωσσάρι ισοδύναμων όρων αγγλικής και ελληνικής γλώσσας και παραδείγματα επικοινωνιακών αστοχιών στα συστήματα διαχείρισης.
.
